به نقل از «تسنیم»

برای بچه همه‌چیز می‌خرند اما لالایی نمی‌خوانند

تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۴۱۱۸۰

تهمینه حدادی می‌گوید: با خانواده‌هایی مواجه هستیم که برای نوزادشان همه‌چیز می‌خرند، حتی چیزهایی که شاید احتیاج نداشته باشند، اما برای آن‌ها قصه و لالایی نمی‌خوانند. ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۴:۳۸ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، این‌ نویسنده و تصویرگر کتاب‌های کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ضرورت حفظ و نگهداری لالایی‌ها و انتقال آن‌ها به نسل‌های بعدی اظهار کرد: مسئله‌ای که وجود دارد باید ببینیم پدر و مادرها چقدر با لالایی و قصه آشنایی دارند و نسبت به آن‌ها آگاه هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همیشه گفته می‌شود آموزش و پرورش و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یک‌سری وظیفه برعهده دارند و باید آن‌ها را انجام بدهند؛ اما واقعیت این است که یک حلقه گم‌شده وجود دارد که آن هم والدین است. ما عموماً به معلمان و شاگردان آموزش می‌دهیم اما پدر و مادرهایی داریم که اهمیت ادبیات و قصه و لالایی را نمی‌دانند و  نهادی وجود ندارد که به آن‌ها آموزش بدهد. ما با والدینی مواجه هستیم که تا حدودی با ادبیات آشنا شده‌اند اما این تکرار برای‌شان وجود نداشته تا به اهمیت ادبیات، قصه و لالایی پی ببرند. از طرف دیگر، رسانه‌هایی وجود داشته که اهمیت ادبیات را برای آن‌ها کم‌رنگ‌تر کرده است.

او در ادامه گفت: در واقع با خانواده‌هایی مواجه هستیم که بستر تربیتی خانوادگی‌شان فرهنگی و ادبی نیست؛ مادرانی که همه چیز برای نوزادشان می‌خرند، چیزهایی که شاید احتیاج نداشته باشد، اما با شعر و ادبیات آشنایی ندارند. ما با کودکانی روبه‌رو هستیم که پدر و مادرهای‌شان برای آن‌ها قصه و لالایی نمی‌خوانند و هیچ‌یک را بلد نیستند. جامعه‌شناس نیستم اما این‌ها را می‌بینم و نمی‌دانم حلقه مفقوده چیست. آیا برای فرزندآوری، خانواده‌ها به این نکته‌ توجه دارند که خواندن قصه چقدر برای بچه‌ها مهم است؟ آیا  آموزش پدر و مادرها دغدغه مدیران ماست؟ به نظرم این آموزش به عنوان مهارت فرزندآوری نادیده گرفته می‌شود و ضرورت آن درک نمی‌شود.

تهمینه حدادی سپس بیان کرد:  مسئله این است حتی اگر نویسندها و مترجمان به این موضوعات بپردازند و شروع به بازآفرینی و بازنویسی کنند تا نیاز مخاطبان را پاسخ بدهند، آیا والدین از آن‌ها استقبال می‌کنند یا نه؟ خرید کتاب‌ توسط والدین  بیشتر بر حسب مدگرایی است، حتی اگر در کتاب‌فروشی‌ به آن‌ها کتاب‌هایی مانند لالایی پیشنهاد شود، ترجیح می‌دهند سراغ چنین موضوعاتی نروند.

نویسنده «جاروبرقی جادویی» و «پشت بام همه چیزدار» تأکید کرد: کلیتی به نام ادبیات و قصه فراموش شده است. به نظرم  پدر و مادرها باید آموزش ببینند و  در آن‌ها این نیاز و ضرورت به وجود بیاید. یک چیزهایی هست که برای کودکان و نوزادان ضروری نیست اما والدین می‌خرند چون از لحاظ ذهنی احساس می‌کنند که این‌ها ضروری است اما برای قصه و لالایی چنین چیزی وجود ندارد. به نظرم مهم است سلیقه‌ها را طوری پرورش بدهیم تا بتوانیم لالایی‌ها را احیا کنیم و خانواده‌ها فکر کنند ضروری  است برای کودکان خود لالایی قدیمی بگویند، زیرا محتواهایی دارد که از قبل وجود داشته و امتحان خود را پس داده است.

حدادی سپس درباره تاثیرگذاری لالایی‌ها، با بیان این‌که در این زمینه بسیار صحبت شده است، گفت: من به عنوان مخاطب و کسی که با دوستان ادبیاتی کار کرده و در فضاهای فرهنگی حضور داشته، فکر می‌کنم  پدر و مادرها شیوه مکالمه با کودکان خود را بلد نیستند. یکی دیگر از کارکردهای قصه و لالایی، ایجاد راهی برای ایجاد گفت‌وگو میان پدر و مادرهاست. همچنین لالایی مهارت شنیداری کودکان را تقویت می‌کند و حتی می‌تواند مهارت زبانی کودکان را افزایش و به آن‌ها کلمه یاد بدهد.

او با تأکید بر این‌که در جامعه ما گفت‌وگو کمرنگ‌تر شده است، بیان کرد:  والدین با کودکان خود گفت‌وگو ندارند و اگر بخواهند گفت‌وگو داشته باشند نمی‌دانند چه بگویند. این آواها و اصوات در قالب لالایی می‌تواند به تعامل میان پدر و مادرها و کودکان کمک ‌کند. لالایی‌ها در واقع گفت‌وگوی مادر با کودک درباره مشکلات، خود کودک و دنیای اطراف اوست.

این نویسنده ادبیات کودک و تصویرگر درباره مضامین لالایی‌ها و تولید لالایی‌ها جدید، اظهار کرد:  اگر والدین بتوانند لالایی بسازند و داستان‌سرایی کنند می‌توانند با کودکان خودشان رابطه ایجاد کنند؛ آن‌ها زمانی که شروع به ساختن شعر یا قصه می‌کنند در واقع از تفکر خلاق استفاده می‌کنند و درکودکان این تصور به وجود می‌آید که پدر و مادر من متفاوت هستند و از چیزهای دور و برشان چیزهای جدید خلق می‌کنند که در بلندمدت تأثیر خود را نشان می‌دهد.

او در ادامه گفت: ادبیات فولکلور ممکن است ادبیات فاخری نباشد، اما مضامینی از گذشته دارد که شامل تاریخ، جغرافیا و فرهنگ ماست و خواندن آن باعث انتقال فرهنگ و تاریخ به نسل‌های جدید می‌شود؛ این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است. متاسفانه لالایی‌های ما ریتم یکسانی دارند و ممکن است چیزهایی را منتقل کنند که الان کارکردی ندارد. لالایی‌ها ممکن است درباره یک موضوع تکراری و از طرفی برای کودکان غیرقابل لمس باشند، پس ضرورت به‌روز بودن لالایی‌ها پیش می‌آید. اما   مسئله این است که آیا بستر ادبیات ما برای این موضوع فراهم بوده تا کسی بتواند در این زمینه سرمایه‌گذاری و لالایی جدید خلق کند؟ به‌نظرم لالایی‌ها کارکرد دوگانه دارند و نمی‌توانند ادبیات صرف باشند، بنابراین فضایی را می‌طلبند تا کسانی بتوانند برای حفظ این ادبیات کهن راه‌کارهایی را ارائه دهند. در واقع برای حفظ لالایی‌ها به یک سرمایه‌گذاری ملی نیاز داریم و نمی‌توان  فقط به خلاقیت شخص اتکا کرد.

تهمینه حدادی درباره این‌که نهادهایی که برای ادبیات کودک و نوجوان تلاش می‌کنند مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و شورای کتاب، در زمینه حفظ لالایی‌ها فعالیت‌هایی داشته‌اند یا اصلا این نهادها وظایفی بر عهده دارند یا نه،  اظهار کرد: این نهادها این وظیفه را دارند که لالایی‌ها را گردآوری، طبقه‌بندی و اطلاع‌رسانی کنند و حتی برنامه‌هایی را برای اصلاح روند  و نجات لالایی‌ها ارائه دهند. اما مسئله این است که انجمن نویسندگان کودک و نوجوان  یا شورای کتاب کودک نهاد خصوصی هستند و کانون نیز  تولیداتش محدود به بچه‌ها است. البته اگر این اتفاق بیفتد،  آیا پدر و مادرها از این لالایی‌ها استفاده می‌کنند؟ به‌نظرم بخشی از راه‌کارهای حفظ لالایی‌ها خارج از نهادهای ادبی است و به یک مدیریت کلان‌تر در بخش‌های مختلف نیاز دارد. همه نهادها باید دست به دست هم بدهند. 

او در پایان تأکید کرد: به نظرم نهادهای ادبی وظایفی را که برعهده دارند، انجام می‌دهند اما بعد از آن قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ آیا این‌ها قرار است در کتابخانه‌ها بمانند و ما بگوییم زمانی این لالایی‌ها را داشتیم یا فقط کسانی که ادبیات را  دوست دارند از آن‌ها استفاده کنند؟ در حالی‌که این‌طور نیست و  لالایی فقط جنبه ادبی ندارد و کارکردهای دیگری هم دارد.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها

R41383/P/S9,1299/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۴۱۱۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نکوداشت محمدرضا سنگری در دزفول

آیین نکوداشت ادیب دزفول دکتر محمدرضا سنگری در حسینیه ثارالله دزفول با حضور آحاد مردم و مسولان استانی و کشوری در شهرستان دزفول برگزار شد. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از دزفول، آیین نکوداشت ادیب دزفول دکتر محمدرضا سنگری در حسینیه ثارالله دزفول با حضور آحاد مردم و مسولان استانی و کشوری در شهرستان دزفول برگزار شد.

وی در این مراسم با بیان اینکه خود را لایق این نکوداشت نمی‌داند، اظهار داشت: سکونت در کنار رودخانه دزفول، کتاب‌های فراوانی از بالادست برای من داشت که ایام کودکی با این کتاب های از آب گرفته مانوس بودم.

سنگری با بیان اینکه فضای معنوی دزفول از جمله ابعاد این شهر است که کمتر به آن پرداخته شده است گفت: اگر کسی طالب علم باشد، همه اشیا و حوادث، معلم او خواهد بود.

وی افزود: همه ارکان عالم معلم انسان است و شاگرد خوب کسی است که این درس ها را به خوبی درک کند و از این درس‌ها بهره گیری کند.

این عاشورا پژوهش برجسته، پرهیز از نگاه بسته در مسایل مورد تاکید قرار داد و گفت: حفظ نسل کنونی نیازمند باز کردن آغوش بر روی آنها است.

 محمدرضا سنگری استاد و ادیب برجسته کشوری در ادامه با گرامیداشت استاد شهید مرتضی مطهری اظهار داشت: معلم خوب نقش ارزنده ای در شکل گیری شخصیت افراد دارد و اگر آبرویی دارم به واسطه داشتن معلمان بسیار خوب است.

سنگری اجتناب از خودبینی را رمز بزرگی دانست و ادامه داد: کسانی که بر وجود خود خط می کشند، خداوند زیر نام آنها خط پررنگی می کشد و این رمز بزرگی و عظمت ابالفضل(ع) است.

وی در ادامه  افزود: همه چیز من گره خورده با حسین(ع) است و دوست دارم بر کفن نام «اباعبدالله(ع)» و بر قبرم کلمه «معلم» نقش ببندد.

به گزارش تسنیم، در حاشیه این آیین که با حضور حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی برگزار شد،‌ نمایشگاهی از آثار تالیفی این مولف و استاد برجسته ادبیات کشور برپا شد.

محمدرضا سنگری در اولین روز آبان 1333 هجری شمسی در خانواده ای اهل دین، ادب و معرفت د درفول دیده به جهان گشود. وی تمام دوران کودکی، نوجوانی، جوانی و بسیاری از سال های پس از آن را در دزفول گذراند و از مبارزان جوان پیش از انقلاب و رزمنده و مبلغ موثر سال های دفاع مقدس است.

سنگری، پس از پایان تحصیل در مقطع کاردانی در سال 1354 به عنوان معلم ادبیات به استخدام آموزش پرورش درآمد و پس از آن در سال 1373 با گذراندن مراتب عالی علمی موفق به اخذ درجه دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران شد.

سنگری یکی از پژوهشگران عاشورایی برجسته کشور است که سوابقی نظیر عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، عضو شورای نویسندگان کتاب مطالعات اجتماعی، مدیر دفتر هنر و ادبیات عاشورایی حوزه هنری، عضو گروه ادبیات انقلاب اسلامی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مدیر گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، عضو شورای بررسی متون پژوهشگاه علوم انسانی و دبیر علمی کتاب سال عاشورا را دارد.

عضو شورای مشاوران تربیتی سازمان پژوهش و برنامه ریزی، عضو شورای فرهنگی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، عضو گروه پژوهشی ادبیات پژوهشگاه بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، عضو هیات مدیره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، رئیس شورای علمی بنیاد دعبل خزاعی، عضو هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دبیر علمی جشنواره شعر غدیر بنیاد بین المللی غدیر، دبیر علمی کتاب ربع قرن دفاع مقدس، دبیر علمی جشنواره کتاب سال دفاع مقدس، عضو هیات امنای بسیج هنرمندان کشور و داور 10ها جشنواره و سوگواره شعر، داستان، تحقیق، پژوهش و مقاله نگاری نیز از دیگر سوابق اجرایی وی هستند.

این پژوهشگر برجسته، مولف بیش از 100 عنوان کتاب از جمله نظیر سوگ سرخ، سرچشمه امید، در قلمرو راز، نافله باغ، ادبیات معاصر، جاده سجاده و روزنه‌ای به دنیای نوجوانی است. وی همچنین در تألیف 30 جلد کتاب درسی ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان و کتاب‌های راهنمای معلم مشارکت داشته است. 

انتهای پیام/735/.